Derdedivisionist Unitas uit Gorinchem had zijn trainer de laan uitgestuurd en polste Hans de Jong om hem op te volgen. Zaterdagtweedeklasser Wilhelmina’26, waar de Werkendammer het eerste onder zijn hoede had, gunde hem die promotie. Om het gat op te vullen kwam het bestuur uit bij een oude bekende: Ron Laros.
Hij had tussen 1990 en 1992 de Kanaries onder zijn hoede, promoveerde naar de tweede klasse. ,,Het was mijn eerste club in het Land van Heusden en Altena”, zegt Laros (59), ,,Die beleving in het zaterdagvoetbal, ik vond het geweldig. Ik had nadien alleen maar zaterdagclubs.”
Laatste klusje
Twee jaar geleden was ASH zijn laatste klusje. ,,Mijn vrouw en ik hadden plannen om te verhuizen, van Tilburg naar Esbeek. Dan wordt de afstand te groot. Bovendien zijn we samen een onderneminkje begonnen.” Maar toen hing Wilhelmina’26 aan de lijn. Je zou denken: nóg een keer terugkeren naar je oude club kan alleen maar tegenvallen. ,,Die ervaring heb ik dus niet. Ik heb dit al drie keer eerder gedaan. Ik voelde me wel vereerd: er zijn zo veel trainers waaruit ze konden kiezen. En het is een tweedeklasser, zo hoog heb ik nooit getraind.”
Wat het ook bijzonder maakt: ,,Ik heb zoons in de selectie, waarvan de vaders bij mij hebben gevoetbald.” En hij komt Frans van Wijk, trainer van het tweede, weer tegen. ,,Frans ken ik al dertig jaar. Hij was destijds aanvoerder en mijn verlengstuk in het veld. Fijn om weer met hem samen te werken.”
Duitsland
Op 3 januari werd het contract voor een halfjaar getekend; twee dagen later zat Laros met de selectie voor een trainingskamp in Duitsland. ,,Ik kende één speler, voor de rest niemand. Met iedereen een persoonlijk gesprek gevoerd. Hoe ze hun eigen rol in het zagen, wat ze van het spel vonden om zo een beeld te vormen van het team.”
Laros viel het op dat de ploeg moeite heeft met scoren. ,,En dat terwijl er tactisch toch behoorlijk aanvallend werd gespeeld. 4-3-3, opkomende backs, hoog druk zetten. Ik vind: dan moet je daaraan gaan sleutelen. We spelen nu wat meer behoudend, wat inzakken. Iets meer voetballen naar de realiteit noem ik dat.” Dat pakte afgelopen zaterdag in de eerste wedstrijd na de ellenlange winterstop heel goed uit. In Kinderdijk werd De Zwerver door een laat doelpunt van Samuel Hartgers met 0-1 geklopt. Daardoor staan de Wijk en Aalburgers op een zesde plaats.
Wat ook is veranderd: spelers worden niet meer bij elkaar getrommeld in de bestuurskamer voor een ellenlange wedstrijdbespreking. Werken met flapovers, waarop pijlen, kruisjes en rondjes worden getekend, of schuiven met schijfjes op een magneetbord: dat is aan Laros niet besteed. ,,Dat heb ik altijd overdreven gevonden. Hoe moet ik die twintig minuten vol lullen? Geen idee. Ik heb er op donderdagavond maar twee minuten voor nodig. Sterke en zwakke punten van de tegenstander benoemen, wat gaan we daar we daar tegenover stellen. Meer niet. En dat is me altijd goed bevallen. Anders houd je het geen 35 jaar vol als trainer.”
